วันศุกร์ที่ 3 กันยายน พ.ศ. 2553

ขอบคุณ

ขอบคุณความไม่รู้ ที่ทำให้รู้วิธีลุกขึ้นสู้


ขอบคุณความยากจน ที่ทำให้เป็นคนมุมานะ

ขอบคุณความล้มเหลว ที่ทำให้เกิดความเชี่ยวชาญ



ขอบคุณความผิดพลาด ที่ทำให้ฉลาดยิ่งกว่าเดิม

ขอบคุณความริษยา ที่ทำให้กล้าสร้างสรรค์สิ่งใหม่

ขอบคุณคำวิพากษ์วิจารณ์ ที่ทำให้ผลิบานอย่างไร้ข้อตำหนิ



ขอบคุณความไม่รู้ ที่ทำให้รู้จักครูที่ชื่อประสบการณ์

ขอบคุณความผิดหวัง ที่ทำให้ตั้งสติเพื่อลุกขึ้นมาใหม่
ขอบคุณศัตรูที่แกร่งกล้า ที่ทำให้รู้ว่าเรายังไม่ใช่มืออาชีพ



ขอบคุณมหกรรมคอรัปชั่น ที่ทำให้เราอยากสร้างสรรค์การเมืองใหม่

ขอบคุณความป่วยไข้ ที่ทำให้เราตั้งใจดูแลสุขภาพ

ขอบคุณความทุกข์ที่ ทำให้เรารู้ว่าความสุขมีค่าแค่ไหน



ขอบคุณความพลัดพราก ที่ทำให้เราสละจากความยึดมั่น ถือมั่น

ขอบคุณเพลิงกิเลส ที่ทำให้เรามีเหตุอยากถึงพระนิพพาน

ขอบคุณความตาย ที่ทำให้ฉากสุดท้ายของชีวิตสมบูรณ์แบบ

การเริ่มต้น


พื้นแผ่นดิน เริ่มจาก ผงธุลี

มหานที เริ่มจาก ละอองน้ำ

ไร้การเริ่มต้นก็ไม่มีการลงท้าย

ความหวังย่อมสูญสลาย

ถ้าไร้การกระทำที่เหมาะสม กลมกลืน



เมื่อตื่นขึ้นรับรู้วันใหม่

จงตั้งใจเริ่มต้นเรียนชีวิต และโลก

สรรพสิ่งล้วนเปลี่ยนแปลงเป็นนิรันดร์

จะตายด้าน ล้าสมัยอยู่ไยกัน



เริ่มต้นไตร่ตรอง แล้วเริ่มต้น

สันโดษ อีกด้วยอดทน

หวังผลโดยไม่ยึดถือ

การมีชีวิตก็คือการเริ่มต้น